به گزارش بنکر، چنین اتفاقی شاید برای بسیاری از افرادی که روند بازار ارز را دنبال می‌کنند، عجیب باشد، ولی باید یک نکته را به خاطر آوریم و آن اینکه، بازارساز در طول سال گذشته نیز کمتر مایل بود فاصله قیمتی با بازار آزاد به بیش از ۵ درصد برسد. به نظر می‌رسد بازارساز تنها در روزهای انتهایی اسفند به دلیل دادن یک سیگنال انتظاری قیمت دلار را تا کانال ۱۴ هزار تومانی عقب برد، ولی با توجه به اینکه برخلاف انتظار او، ارزش اسکناس آمریکایی در تعطیلات نوروز به یکباره رشد بیشتری پیدا کرد، ناچار شد در اولین روز کاری سال ۹۹ بار دیگر قیمت خود را به بازار آزاد نزدیک کند.

افزایش یکباره قیمت صرافی ملی موجب شد فاصله قیمتی بازار آزاد با این صرافی به حدود ۲ تا ۳ درصد برسد. افزون بر این، سیاست یاد شده موجب شد که بخشی از هیجاناتی که طی نوروز در بازار آزاد ایجاد شده بود، فروکش کند، چرا که دیروز قیمت دلار در میان دلالان نه تنها به بالای سطح ۱۶هزار و ۵۰۰ تومانی نرفت، بلکه حدود ۲۰۰ تومان نیز کاهش قیمت را نسبت به سقف ابتدای روز تجربه کرد.

مهم‌ترین دلیلی که بازارساز سعی می‌کند قیمت فروش خود را به بازار آزاد نزدیک کند، جلوگیری از آربیتراژ قیمتی است. قصد بازارساز این است که اجازه ندهد که برخی از افراد از تفاوت قیمتی بین صرافی‌های منتخب و بازار آزاد کسب سود کنند. در صورتی که شرایط آربیتراژی وجود داشته باشد، تقاضای کاذب زیادی وارد بازار می‌شود و قیمت را تحت فشار بیشتری قرار می‌دهد. در واقع افزایش تمایل برای خرید ارزان خود محرکی برای رشد بیشتر است.

نکته مهم تر آنکه، بازارساز باید سعی کند از ذخایر ارزی خود در شرایط تحریم محافظت کند و اجازه ندهد قیمت به یکباره دچار شوک‌های آنی شود. اگر بازارساز ارز خود را به‌صورت ارزان‌تر از بازار آزاد به فروش برساند، ذخایر او برای مقابله با شوک‌های ارزی کاهش خواهد یافت.